درآمدی بر تاریخچه ی دف

ازبررسی تاریخچه سازها درمی یابیم که طولانی ترین قدمت راسازهای کوبه ای داشته اند،سادگی درساخت ونواخت آن موجب رونق آن در قرون مختلف بوده است.حضورخیل عظیم سازهای کوبه ای موید اهمیت وجایگاه ویژه ریتم درموسیقی بوده وآن رابه عنوان رکن اساسی وجزئی لاینفک ازموسیقی نموده است.

در نقوش کهن بازمانده ازتمدنهای باستانی درجنوب ایران گاه نشانه های از حضور سازوموسیقی وآواز درآن روزگاران به چشم می خورد.اقوام ایلامی مستقر دراین منطقه در مراسم مذهبی،اعیادوجشن ها ترانه های خود را باچنگ ونی ودف اجرا می نمودند.درنقش برجسته ایلامی((کول فرعون))کاهنانی را که در حال قربانی کردن به همراه سازهای چنگ ودف نشان می دهد.

دکتر محمد معین درحاشیه ی کتاب برهان مصحح کلمه ((دف))رامشتق کلمه عبری تف(taf)وبرگرفته از تفف(tafaf)به معنایی(زدن وکوبیدن )آورده است.گاه در برخی دایره المعارف ها دف ودایره را مترادف هم دانسته اند .دف دردیدگاه حسین علی ملاح نویسنده کتاب سازها:((سازی است از خانواده سازهای کوبه ای،که به آن دایره یا داریه گویند.))

انواع دف براساس ساختمان ظاهری)):مربع،مستطیل،مستدیر با حلقه،دایره زنگی،دف دورویه،دف بی پوست همراه با زنگ))

شنیدم که چون غم رساند گزند      خروشیدن دف بود سودمند 

                                                                                 ((حافظ))